Langzaam bewegen

Tijdens De MODERNEN. Avant-garde bloggen curator Greta Van Broeckhoven en andere museummedewerkers geregeld over een aspect van de tentoonstelling. Deze week staat de langzame beweging in het werk van Pol Bury centraal. 

Pol Bury, 700 Points Blancs, Lukas-Art in Flanders, foto Hugo Maertens, © Sabam

Pol Bury was een belangrijk vertegenwoordiger van kinetische kunst in ons land. Hij voorzag zijn werken van elektromotoren waardoor ze heel traag bewogen. Die langzame beweging is in de loop der jaren zijn handelsmerk geworden. In 700 Points Blancs (1970) drijft zo’n motor 700 wimpers met witte bolletjes aan de uiteindes aan. Je moet heel goed – en lang – kijken om de beweging te kunnen zien. Het onderstaande filmpje geeft de trage beweging in het oeuvre van Bury heel mooi weer.

Untitled from Velma Bury on Vimeo.

Water in beweging

In een later stadium van zijn carrière ontwierp Bury tal van fonteinen waarbij stromend water de elektromotoren verving als aandrijvend principe. Je kan zijn fonteinen op verschillende locaties verspreid over de hele wereld zien. Ook in Antwerpen. Zo maakt de fontein Mei, 1981, die voor het Antwerpse provinciehuis staat, deel uit van de kunstcollectie van de provincie Antwerpen.

In 1983 zond Kunstzaken een interview uit met Bury naar aanleiding van een tentoonstelling van zijn werk in Lens Fine Art Gallery. Bury praat o.a. over zijn fascinatie voor de trage beweging en zijn fonteinen. Je kan het interview bekijken op de Cobra-website.

Advertenties

Vrijhavens

Welke ruimte hebben jongeren nodig voor hun creatieve acties? Waar kunnen zij hun ding doen? Dat willen wij ook wel weten! Daarom stuurde het KMSKA Jongbloed!-ers Puck Wagenaar en Ine Vermeylen gisteren naar Vrijhavens, een bruisende inspiratiedag over ruimte voor cultureel verzet, georganiseerd door Jint, Vitamine C en Demos. Benieuwd naar wat onze Jongbloed!-ers bijbleef van deze dag? Puck noteerde het op geheel eigen wijze.

Pucks notities bij de studiedag Vrijhavens

Een torenkraan in het museum

Eerder deze maand werd er in het museumgebouw een enorme kraan geplaatst die vanuit het gebouw, door het dak, boven het museum uittorent.

Wenke Mast is communicatiemedewerker in het museum. Zij was ter plekke toen de torenkraan geplaatst werd en bracht live verslag uit op de sociale mediakanalen van het museum. In het onderstaande filmpje vat ze – vanop het dak van het museum – samen wat er die dag allemaal gebeurde op de werf.

Ook fotografe Karin Borghouts was van de partij om de plaatsing van de kraan in beeld te brengen. Dat leverde onderstaande beelden op.

Een torenkraan in het museum

Een torenkraan in het museum

Een torenkraan in het museum

Een torenkraan in het museum

Een torenkraan in het museum

Een torenkraan in het museum

Een torenkraan in het museum

Een torenkraan in het museum

Een torenkraan in het museum

Een torenkraan in het museum

Een torenkraan in het museum

Een torenkraan in het museum

Borghouts legt nog tot de heropening van het museum het verloop van de renovatie vast. In het volgende nummer van Zaal Z (dat binnen enkele dagen verschijnt) staat een fotokatern met een selectie van beelden die ze tot nu toe gemaakt heeft.

De spanning van de beweging

Tijdens De MODERNEN. Avant-garde bloggen curator Greta Van Broeckhoven en andere museummedewerkers geregeld over een aspect van de tentoonstelling. Sinds vorige week ligt de nadruk op beweging. Deze week is Bram Bogart aan de beurt. 

Bram Bogart, Groen Wiel Rood, Lukas-Art in Flanders, foto Hugo Maertens, © Sabam

In Groen Wiel Rood (1965) van Bram Bogart vormt de rode metselspecie een krachtveld dat dramatische spanning verleent aan de spontane cirkelbewegingen van de groene en gele metselspecie in het centrum van het kunstwerk. Bogart liet de richting en de dikte van de materie bij het aanbrengen ervan beïnvloeden door zijn gemoedstoestand.

Spanning

In 1974 toont het programma Kortweg hoe Bram Bogart de laatste hand legt aan een tentoonstelling met zijn werken in Lens Fine Art Gallery in Antwerpen. De kunstenaar heeft het in dit fragment onder andere over de spanning van het schilderij.

“Ze zeggen wel eens: “Je werkt met zo’n dikke materie. Komt dat niet te dicht bij de beeldhouwkunst?” Maar dat vind ik zelf niet. Ik zie het zelf nog steeds als een expressionistische uiting.”

Je kan het hele interview bekijken op de Cobra-website.

In beweging

Tijdens De MODERNEN. Avant-garde bloggen curator Greta Van Broeckhoven en andere museummedewerkers geregeld over een aspect van de tentoonstelling. In de voorbij blogberichten ging het over mono- of achromie in het werk van Fontana, Verheyen, Uecker en Van Hoeydonck. Vanaf deze week ligt de nadruk op beweging. Het werk van beeldend kunstenaar Walter Leblanc komt daarbij als eerste aan de beurt. 

Walter Leblanc, Twisted Strings, Lukas-Art in Flanders, foto Hugo Maertens, © Sabam

In Twisted Strings geeft Walter Leblanc het  informele witte doek een geribbelde verftextuur en een optische illusie van vibratie (op-art). Hij doet dat met behulp van homogeen aangebrachte, opgedraaide textieldraden.

Walter Leblanc, Torsions Mobilo-Static, Lukas-Art in Flanders, foto Hugo Maertens, © Sabam

Torsions Mobilo-Static is een vierkant met blauwwit gedraaide linten op een zwarte ondergrond. De torsies of draaiingen van het bovenste deel zijn tegengesteld aan die van de onderste strook. Zo ontstaat er een indruk van beweging en een versnipperde weerkaatsing van het licht. Die is o.a. onderhevig aan de wentelfrequentie en de draairichting van de torsies. Voor de kijker verandert het effect van dit vierkant van zodra hij beweegt.

Kosmonaut in de geest

Tijdens De MODERNEN. Avant-garde bloggen curator Greta Van Broeckhoven en andere museummedewerkers geregeld over een aspect van de tentoonstelling. In de komende blogberichten zal het over monochromie en achromie gaan. Een terugkerend fenomeen bij de kunstenaars van wie je werk kan zien in de Koningin Fabiolazaal. Deze week: Paul Van Hoeydonck. 

Paul Van Hoeydonck, Lichtwerk, Lukas-Art in Flanders, foto Hugo Maertens, © Sabam

Paul Van Hoeydonck, Space Torso, Lukas-Art in Flanders, foto Hugo Maertens, © Sabam

Paul Van Hoeydonck, Spaceman, Lukas-Art in Flanders, foto Hugo Maertens, © Sabam

In Lichtwerk (1961) werkt Paul Van Hoeydonck  met witte verf op doek en papiersnippers.     De verf op het papier geeft een ander soort wit dan de verf op het doek. Zo ontstaan er subtiele ‘wittinten’ en lichtschakeringen. Het effect van wit verandert door het gebruik van verschillende constructiematerialen en stoffen. Space Torso (1963) en Spaceman (1967) heeft Van Hoeydonck samengesteld uit witte onderdelen van verschillende gebruiksvoorwerpen. 

Spaceman

Van Hoeydonck heeft verschillende ‘Spacemen’ gemaakt. In 1964 werd hij door één van hen – Space Boy – geïnterviewd voor het programma Medium. Op de vraag of hij graag in de ruimte wil vliegen antwoordde de kunstenaar: “Ik vlieg in de ruimte”. Als Space Boy hem tot slot vraagt of hij hem de eerste Belgische geesteskosmonaut of kosmonaut in de geest mag noemen, zegt Van Hoeydonck: “Als ge dat zo wilt zeggen, moogt ge dat gerust doen.” Je kan het hele interview bekijken op de Cobra-website.

Paul Van Hoeydonck en Spaceman bij de opening van De MODERNEN, Avant-garde, foto: Jesse Willems

Op de maan

In 1971 reisde Fallen Astronout, een sculptuur van Van Hoeydonck samen met de astronauten van Apollo 15 naar de maan. Ze plaatsten het op 2 augustus op het maanoppervlak, niet ver van de plek waar ze twee dagen voordien geland waren. Daar ligt het vandaag nog steeds. Van Hoeydonck is daarmee de eerste en vooralsnog de enige kunstenaar met werk op de maan.